nie wiem

Po raz pierwszy chyba nie wiem, jak zatytułować post. Jak w krótkim zdaniu albo - jeszcze gorzej - równoważniku zdania określić/nazwać to, co się teraz u nas dzieje. Nie da się. Dom się zmienia tak jak i my się zmieniamy. Coś się pojawia tylko po to, żeby zaraz zniknąć. Zamykam jedne drzwi po to, żeby otworzyć inne. Jakiś czas temu pisałam o tym dziwnym uczuciu, kiedy dokądś się zmierza, ale jeszcze się nie wie dokąd. To nadal trwa. I mam nadzieję, że jeszcze trochę potrwa bo ten stam coraz bardziej mi sie podoba. Po raz pierwszy w życiu nie mam potrzeby, żeby znać cel. Bo fajnie jest teraz. W drodze.
A nasz dom żyje własnym życiem. Przedmioty wędrują w poszukiwaniu miejsca dla siebie. Stolik też wreszcie przypłynął. Jeszcze niedawno był tratwą pływającą po Dunajcu a dzisiaj.... stoi w naszym salonie.

Pa!